Görünmez Düşman..

İlk girişimiz..Zor dönemlerden geçen yurdum insanı için bir felsefeye ihtiyaç vardır..
Her önüne gelen fikire körü körüne sarılanlar, karşısındakinin düşünemediğini varsayarak anlamsız yere birbiriyle tartışan için bir söz bir yazı...:

“Bir gün insan virgülü kaybetti. O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit cümleler kullanmaya başladı. Cümleleri basitleştirince düşünceleri de basitleşti. Bir başka gün ünlem işaretini kaybetti. Alçak bir sesle ve tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. Artık ne bir şeye kızıyor, ne bir şeye seviniyordu.
Bir süre sonra soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiç bir şey ama hiç bir şey onları ilgilendirmiyordu. Ne kainat, ne dünya, ne kendisi umrundaydı. Bir süre sonra iki nokta üst üste işaretini kaybetti ve davranış nedenlerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti. Ömrünün sonuna doğru elinde sadece tırnak işaretleri kalmıştı. Kendine has tek düşüncesi yoktu. Yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu. Son noktaya geldiğinde düşünmeyi ve okumayı unutmuş durumdaydı.”
Kanevski